Als schrijver weet ik dat je met je verhaal een deel van jezelf kan laten zien, een boodschap kan overbrengen en verhalen kan delen. Niet iedereen heeft deze gelegenheid en kan vastzitten in een herinnering of een impactvolle gebeurtenis. De Papoea’s hebben lang hun gevoelens en gedachten over vijftig jaar geleden voor zich gehouden. Terwijl er vooral veel over hen gepraat werd, hebben slechts weinigen hun verhaal kunnen vertellen. Tijdens Papua’s got talent: the Dutch edition op 2 december werd een talkshow gehouden over een speciale editie van het opinieblad West Papua Courier met Nico Jouwe als gastheer.
Door Liyen Siaw 萧丽燕
– Gastcolumnist
Papua’s got talent: the Dutch edition
Bijlmer Parktheater, 2 december 2012
Papoea’s hebben meer een stem en een gezicht gekregen in het fotoboek Paradijsvogels in de polder, dat eerder dit jaar verscheen. Bij de speciale editie van het blad West Papua Courier kregen enkele Papoea’s een nieuwe kans. ‘Nancy Jouwe vroeg me om Nederlandse Papoea’s te verzamelen die verhalen wilden schrijven over zichzelf. Er bleek veel behoefte aan eigen verhalen te zijn,’ vertelt hoofdredacteur Vien Sawor. Een aantal schrijvers lazen hun werk voor. Eline Korwa houdt een dagboek bij over haar dochter en haarzelf en voor het blad schreef ze een van die ervaringen op. ‘Ik val snel terug in humor, maar schrijven maakt veel emoties in je los en dat vind ik best eng,’ zegt Indjir Hanasbei die een humoristisch stuk geschreven heeft over de vele vragen die ze krijgt over haar afkomst. Inaria Kaisiëpo schreef een Engelstalig gedicht over een ster, die refereert aan haar vader en de Papoeavlag Morgenster. Ook kinderboekenschrijfster Seli Samy en dichter Martin Kafiar droegen voor uit eigen werk.
Bij het doorbladeren van het blad de West Papua Courier herkende ik mezelf: De worsteling met mijn eigen identiteit als Chinese, de nieuwsgierigheid over mijn afkomst en de verbinding met mijn eigen cultuur. In het blad komt ook de hechte band van de Papoea’s naar voren, er was al snel een klik als Nederlandse Papoea’s hun familie in West Papua voor het eerst ontmoetten.
De strijd gaat door
De Papoea’s in West Papua worden nog steeds onderdrukt. Toen de Papoea’s in 1961 parlementair orgaan de Nieuw-Guinea Raad oprichtten, hadden ze behoefte aan nationale symbolen: een vlag, volkslied en nationaal wapen. Moni Hanasbei vertelt over haar tante Dorkas Hanasbei, die als enige vrouw lid was van deze raad. Naast haar invloed in de politiek, had ze ook veel kennis over familiestructuren en geneeskrachtige kruiden.
In 1969 hielden de Papoea’s in Nederland voor het eerst een zeven dagen durende vredesmars onder leiding van de studentenvereniging Kobe Oser. De vader van Lina Ondowafo liep mee in de mars. Lina en een aantal Papoea’s hebben samen de Nijmeegse Vierdaagse gelopen om de vrede onder de aandacht te brengen. In 2013 komt er weer een nieuwe vredesmars. ‘Ik hoop dat veel mensen mee gaan lopen, zodat we gezamenlijk stil kunnen staan bij de broeders en zusters die omgekomen zijn of nog strijden voor hun leven’, aldus Lina.
Inaria Kaisiëpo en Leonie Tanggahma koppelden terug naar de bijeenkomst die op 1 december is gehouden over de politieke geschiedenis van Nederlandse Papoea’s. ‘We willen dat de politiek blijft praten over de situatie in West Papua en dat ze een duidelijk standpunt hierover inneemt,’ zegt Leonie. ‘We willen de Willem de Zwijgerkazerne die in 1962 gebruikt werd om gevluchte Papoea’s op te vangen, gebruiken om een museum in te richten en om een plek voor Papoea’s te creëren om samen te komen,’ vult Inaria aan.
De talkshow gaf herkenning, hoop en bood nieuwe kansen voor de toekomst van de Papoea’s. Ik merk dat er veel steun is van Papoea’s onder elkaar. Dat is een sterk wapen in deze moeilijk strijd.
Zie ook:
# Column: Papoea-talent
# Papua’s got talent: the Dutch edition | 2 december
# fotoreportage Papua’s got talent (Facebook)
