Feminist. Deze term staat al jarenlang ter discussie. Zowel bij degenen die van dit debat op de hoogte zijn als bij hen aan wie het voorbij is gegaan, laat het woord van tijd tot tijd een blik van afgrijzen verschijnen. Het stereotype beeld van vrouwen die mannelijk zijn in hun uiterlijk en gedrag en strijden tegen de mannen die hen onderdrukken, waart nog steeds rond.
Door Simone Brooimans
– Stagiaire bij Kosmopolis Utrecht/studente Vrouwenstudies
WomenSpeak! 4 maart 2012
Tijdens de WomenSpeak talkshow van zondag 4 maart kwam het woord ook ter sprake. Veel vrouwen van nu blijken zich niet te identificeren met dit beeld, hoewel een aantal van hen zich wel kan vinden in het feministische gedachtegoed. Na afloop vroeg ik me af hoe ik persoonlijk deze kwestie zie. Tijdens mijn studie ben ik uitgebreid geïntroduceerd in het feminisme, maar ondanks dat ik me kan vinden in veel van deze ideeën en doelen is het lastig gebleken mezelf daarin te positioneren. Net als Angela Sluisdom¹, de jongste van de talkshowgasten, ben ik niet opgegroeid in de hoogtijdagen van het feminisme. Voor mij betekent dit dat ik weinig affiniteit heb met de activisten waar het bovenstaande stereotype op gebaseerd is. Ik voel de urgentie voor de noodzakelijkheid van verandering niet zo. Het is goed mogelijk dat dit een voorbeeld is van wat Yolanda Jansen² omschreef als een PR-probleem van de vrouwenbeweging, wat ertoe geleid heeft dat de successen van die beweging niet altijd ten volle herkend en erkend worden.
Met deze uitleg werd meteen het eerste agendapunt voor de vrouwenbeweging van de toekomst aangedragen. Een tweede was afkomstig van Farida Pattisahusiwa³. Zij sprak over vrouwen in conflict- en achterstandsgebieden en wees erop dat deze vrouwen vaak niet gehoord of vergeten worden. Daarnaast sprak ze haar bezorgdheid uit over het ontstaan van een kloof tussen verschillende generaties vrouwen, omdat dit ertoe kan leiden dat kennis over de geschiedenis van de vrouwenbeweging verloren gaat. Het wegvallen van verbindingen tussen generaties vormt ook een belemmering voor onderlinge solidariteit.
Girlpower
Solidariteit, zowel tussen vrouwen als tussen mannen en de vrouwenbeweging, was een centraal thema van de talkshow. Over de vraag of de vrouwenbeweging mannen meer zou moeten betrekken, liepen de meningen uiteen. Gadiza Bouazani⁴ legde uit dat zij vindt dat dat mannen er ook bij horen en dat vrouwen en mannen samen zouden moeten werken voor de emancipatie van beiden. Sanne Breimer⁵ gaf aan het daarmee eens te zijn. Het belang van solidariteit tussen vrouwen werd algemeen onderstreept, maar de discussie liet tegelijkertijd zien dat dit niet makkelijk te realiseren is. Vrouwen staan soms lijnrecht tegenover elkaar als het gaat om zaken als het stellen van grenzen aan mogelijk racistisch taalgebruik en de vraag in hoeverre het vrouwen lukt om emotioneel op eigen benen te staan.
Volgens Guity Mohebbi⁶ betekent solidariteit op kleine schaal dat vrouwen die een zekere machtspositie verworven hebben in de maatschappij zouden moeten omzien naar andere vrouwen die een duwtje in de rug nodig hebben om te komen waar ze willen zijn. Daarnaast zouden vrouwen zich op grotere schaal beter moeten organiseren om hun machtspositie te versterken ten opzichte van mannen. Uiteindelijk waren alle aanwezigen het erover eens dat een solidaire vrouwenbeweging vooral ‘girlpower’ nodig heeft om gezamenlijk haar doelen te bereiken.
1) Angela Sluisdom (1983) – studente UU, pre-master Vrouwenstudies
2) Yolanda Jansen (1966) – fondsenwerver Mama Cash
3) Farida Pattisahusiwa (1952) – voorzitter Vrouwen voor Vrede op de Molukken
4) Gadiza Bouazani (1981) – gemeenteraadslid Utrecht
5) Sanne Breimer (1979) – eindredacteur radiozender FunX
6) Guity Mohebbi (1964) – directeur Relatie Beheer Projecten bij ProRail, spreekt op persoonlijke titel
# Kijk hier naar een andere column over deze WomenSpeak! op 4 maart 2012
# Artikel op website Kosmopolis Utrecht
