De pen is een wisseltrofee die jaarlijks wordt doorgegeven. De eerste ontvanger was Ellen Walraven (directeur De Balie, Amsterdam). Zij gaf de pen door aan Lotte van den Berg (theatermaakster), die de pen op haar beurt doorgaf aan Igor Dobricic (dramaturg) en hij op zijn beurt aan Marijke Hoogenboom (Lector Kunstpraktijk en Ontwikkeling, Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten).
Marijke Hoogenboom motiveerde haar keuze voor Eugène van Erven als volgt:
“Iemand die niet zit te wachten op het volgende meesterwerk. Iemand die niet op zoek is naar de kunstenaar pur sang. En die niet schrikt van het pluralisme van het publiek. Integendeel.
Mijn opvolger staat met beide benen op de grond, in de modder zelfs, tussen de vele gemeenschappen en culturen die Nederland rijk is. Hij gelooft in de kracht van kunst en cultuur, maar ook dat je daarmee dichtbij de mensen kan komen; moet komen zelfs, om naar verhalen te luisteren die anders niet, en zeker niet in het openbaar verteld worden.
En zelfs als zijn vak, en dat maakt hem voor mij bijzonder waardevol en inspirerend, in de hype van de politiek belandt, stapt hij op de rem. Hij blijft roepen: het is complex, ingewikkeld en zeker geen vluggertje. Community kunst heeft tijd nodig, aandacht en een kritische omgeving die voorbij gaat aan de goede bedoelingen van vandaag.”
Kosmopolis Utrecht stelde Eugène een aantal vragen over het winnen van deze bijzondere onderscheiding:
Wat betekent het voor je?
Een stukje erkenning vanuit het hart van de Nederlandse mainstream kunstwereld, nl. de Amsterdamse grachtengordel, voor nieuwe vormen van kunst die tot stand komen op plaatsen buiten haar gezichtsveld en met innovatieve collectieve, participatieve scheppingsprocessen. Die community art, want daar hebben we het over, is inmiddels zo wijdverbreid dat ze er niet meer omheen kan. Er is lang op neer gekeken toen het nog erg activistisch van toon en aard was, maar er beginnen nu allerlei dwarsverbanden te ontstaan met kunst in de openbare ruimte en discussies over esthetiek in combinatie met globalisering, ecologie, duurzaamheid. Het blijkt complexer en dus intellectueel ook interessanter dan men lang dacht.
Waarom heb je ‘m gekregen, denk je?
Blijkbaar denkt men – nou ja, vooral degene van wie ik hem gekregen heb: Marijke Hoogenboom – dat ik over dat onderwerp iets zinnigs te melden heb en dat ik in staat ben wat bruggetjes te slaan tussen de community artwereld en de kunstwereld in zijn algemeenheid.
Waar ga jij op letten bij het kiezen van je opvolger voor de penning?
Leeftijd, positionering in de samenleving en de kunstwereld. Het moet iemand zijn die jonger is dan ik, die een originele kijk heeft op onze samenleving en de rol die kunst daarbinnen vervult, die verder kijkt dan het kunstobject lang is (naar de context, naar ethiek, naar duurzaamheid, naar processen), en die daar boeiend over kan schrijven.
De uitreiking van de Marie Kleine-Gartman Pen is een initiatief van Het Nederlands Toneelverbond. Posthuum benoemde het NTV Marie Kleine-Gartman, actrice, docente, oprichtster en vooraanstaand lid van het Verbond tot beschermvrouwe. Het NTV eert in Marie Kleine-Gartman de kunstenares die een kritische beschouwing als een kans zag het theater tot grote hoogte op te stuwen. Met de Marie Kleine-Gartman Pen biedt Het Nederlands Toneelverbond jaarlijks één theaterbeschouwer of kunstenaar de mogelijkheid zijn of haar gedroomde essay te schrijven.
