Het is een beetje Indonesië week. Dat begint op 15 augustus met de Indische herdenking in Den Haag (en andere steden). Een dag waarop de slachtoffers worden herdacht die ten tijde van de Tweede Wereldoorlog in het voormalig Nederlands-Indië sneuvelden. Tegenwoordig wordt dat heel serieus live uitgezonden door de publieke omroep om het collectieve geheugen van ons Nederlanders op te krikken. Professor Susan Legêne (onlangs spreekster op ons symposium over gedeeld erfgoed) gaf bij de herdenking een interessante lezing: Verschil in herinnering.
Indië-herdenking in Den Haag 2011 (beeld: NOS)
Ook premier Rutte gaf acte de présence. Dat was interessant, dit jaar zei hij in een nagesprek dat hij een directe band met dit Indisch verleden had omdat zijn vader in een Jappenkamp had gezeten. Hij sprak met jeu over Indisch Den Haag, Nasi Goreng, de politionele acties, de Veteranendag, zelfs Nieuw-Guinea kwam langs. Vorig jaar was hij er ook maar wilde, bij navraag, geen enkele relatie met dat verleden laten blijken. Heeft hij bijgeleerd, z’n PR beter orde, een andere mindset? Enfin.
Vervolgens 17 augustus: de onafhankelijkheiddag voor Indonesië. De datum is feestelijk, omstreden en beladen tegelijk, en dat is natuurlijk afhankelijk van wie je spreekt. In Indonesië zelf, de grootste Moslimnatie ter wereld, zal het in ieder geval een bijzonder feest zijn geweest, het is tenslotte Ramadan.
Mijn persoonlijke Indonesië week staat in het teken van het uitruimen van mijn vaders’ huis, onlangs gerepatrieerd naar Indonesië. Mijn broer en ik komen oude briefkaarten en foto’s tegen uit het oude Nederlands Nieuw-Guinea. Tja, het is met uitruimen vooral zaak om niet te verzanden in mijmeringen (oja, weet je nog toen) maar door te werken. Eigenlijk zoals het in het leven ook gaat: de balans blijven zoeken tussen actie en dromen, reflectie en vooruit gaan.
Die balans staat ook centraal in ons programma op 11 september as. tijdens de Maluku Mokro Connexion 2 waarin we de perspectieven van jonge Molukse en Marokkaanse Nederlanders centraal stellen. Gaan we terug of blijven we hier, voelen we ons hier thuis of toch niet? Het zijn belangrijke vragen voor veel Molukse Nederlanders. Je zou het kunnen zien als een mindset, voortkomend uit een erfenis van onze Nederlandse koloniale geschiedenis. Voor veel jonge Marokkaanse Nederlanders, niet gehinderd door postkoloniale beladenheid geldt juist: wij zijn hier. Maar voelen ze zich nog steeds thuis? Is hun mindset niet inmiddels voelen we ons nog steeds thuis hier? We gaan het horen, zien en beleven de 11e. Ben heel benieuwd. Om teleurstellingen te voorkomen: premier Rutte zal er niet bij zijn.
Nancy Jouwe
– programmadirecteur Kosmopolis Utrecht
Nancy Jouwe – programmadirecteur Kosmopolis Utrecht
Klik hier voor meer info over Malukku Mokro Connexion 2.
